۲۸ آبان ۱۳۹۸ - ۰۲:۳۲

گزارش ا جایی شبیه خانه فرشتگان

هر کدامشان خصوصیت منحصر به فردی دارند. یکی شان بلند می‌خند؛. یکی صدای جیغ مانندی از گلویش بیرون می‌دهد و دیگری مدام سرش را به این‌طرف و آن‌طرف می‌چرخاند. یکی دست‌هایش را نمی‌تواند تکان دهد، یکی پاهایش را و بعضی‌ هم تنها حرکتی که می‌توانند انجام دهند چرخش مردمک چشمشان است و تصویری که در شبانه روز می‌بینند، سقف اتاق و چهره فرشته‌های مراقبشان است.

زندگی همه آن‌ها در این چهار دیواری، روی تخت‌های رنگارنگ‌شان خلاصه می‌شود. همه بچه‌های این آسایشگاه معلولان ذهنی هستند. افرادی که توانایی انجام پیش پا افتاده‌ترین کارها را ندارند و نیاز به مراقبت شبانه روزی دارند چرا که ممکن است با کوچکترین غفلتی آسیب جدی به خودشان بزنند. مربیان و مراقبان این کودکان نمادی از صبر و عشق هستند. افرادی که بچه‌ها را با القاب دخترم یا پسرم صدا می‌کنند تا مبادا نبود پدر و مادر باعث دلتنگی آن‌ها شود. جالب است بدانید این بچه‌ها، بدسرپرست یا بی‌سرپرست نیستند اکثر آن‌ها خانواده دارند اما هزینه‌های نگهداری از این کودکان بالاست و نیاز به مراقبت شبانه روزی و پزشک دارند؛ به همین دلیل از طریق خانواده‌ها به مراکز نگهداری بهزیستی سپرده می‌شوند.